سبک رهبری مدیران پرستاری و ارتباط آن با برخی ویژگی های فردی (مطالعه موردی: بیمارستان های تامین اجتماعی استان اصفهان)

مقدمه: سبک رهبری یکی از عوامل موثر در افزایش کارایی، اثربخشی سازمان هاست. امروزه در مراقبت سلامتی، مدیران پرستاری نیاز دارند سبک های رهبری که برای سیستم مراقبت سلامتی پیچیده و دائما در حال تغییر مناسب هستند را بکار گیرند. این مطالعه  با هدف تعیین سبک رهبری مدیران پرستاری و ارتباط آن با برخی ویژگی های فردی انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش، توصیفی و مقطعی بود. جامعه اماری پژوهش کلیه مدیران پرستاری سه بیمارستان تامین اجتماعی اصفهان (61 نفر) بودند که به صورت تمام شماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، یک پرسشنامه دوبخشی بود بخش اول شامل سوالات فردی محقق ساخته و بخش دوم مقیاس استاندارد تعیین سبک رهبری (lbdq) بود که روایی و پایایی آن تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی، انالیز واریانس و من ویت نی توسط نرم افزار spss در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات اکثر مدیران در ابعاد رابطه مداری، وظیفه مداری و تلفیقی سبک رهبری در سطح متوسط بود و بین ویژگی های فردی (سن، جنسیت، تاهل، تحصیلات، سابقه کار بالینی، سابقه مدیریتی) با سبک رهبری مدیران رابطه معناداری وجود نداشت اما بین رده شغلی مدیریتی و سبک رهبری هم بستگی معنادار وجود داشت (05/0p< ). نتیجه گیری: باتوجه به این که نمرات ابعاد سبک رهبری اکثریت مدیران پرستاری مورد مطالعه در سطح متوسط بود اقدامات لازم در زمینه ارتقا سبک رهبری از طریق دوره های آموزشی مدیریتی سودمند خواهد بود. چکیده: مقدمه: سبک رهبری یکی از عوامل موثر در افزایش کارایی، اثربخشی سازمانهاست. امروزه در مراقبت سلامتی، مدیران پرستاری نیاز دارند سبکهای رهبری که برای سیستم مراقبت سلامتی پیچیده و دائما در حال تغییر مناسب هستند را بکار گیرند. این مطالعه با هدف تعیین سبک رهبری مدیران پرستاری و ارتباط آن با برخی ویژگیهای فردی انجام شد .روش پژوهش: روش پژوهش، توصیفی و مقطعی بود. جامعه اماری پژوهش کلیه مدیران پرستاری سه بیمارستان تامین اجتماعی اصفهان(61 نفر) بودند که به صورت تمام شماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، یک پرسشنامه دوبخشی بود بخش اول شامل سوالات فردی محقق ساخته و بخش دوم مقیاس استاندارد تعیین سبک رهبری (lbdq) بود که روایی و پایایی آن تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی، انالیز واریانس و من ویت نی توسط نرم افزار spss در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها : میانگین نمرات مدیران مورد مطالعه در بعد رابطه مداری 27/2± 67/7 و در بعد وظیفه مداری20/3 ± 50/11 بود. فراوانی مدیران دارای سبک وظیفه مدار قوی بیشتر از سبک رابطه مدار قوی بود. از بین ویژگیهای فردی مدیران، تنها رده شغلی با سبک رهبری رابطه معنا داری داشت (045/0p= ).نتیجه گیری: از آنجایکه میزان گرایش رفتار مدیران به سبک رهبری وظیفه مدار بیشتر از سبک رابطه مدار بود، برگزاری دوره های آموزشی مدیریتی به منظور ارتقا سبک رهبری رابطه مدار سودمند خواهد بود. کلید واژه ها : سبک رهبری ، مدیران پرستاری، ویژگیهای فردی